Mijn vader: kampslachtoffer en paranoïde narcist

Het duurt lang voordat ik een patroon zie in het levenslange gedrag van mijn vader. Eigenlijk vallen alle stukjes pas op hun plaats, als hij overleden is en ik iets ga googlen op narcisme. Vooral zijn normeloosheid valt op, zijn arrogantie en onaantastbaarheid. Trump in de in de dop. “You can grab them them by the pussy”, en mijn vader maakt zich daaraan schuldig.

In de jaren zeventig doet hij dingen met jonge meisjes waarvoor hij in me-too-tijd de gevangenis zou indraaien. Ook later doet hij plakkerig naar jonge vrouwen, altijd die “verdwaalde hand” op een bil, de goedbedoelde aai over de bol, de streling over de rug. Ik neem zelfs na de eeuwwisseling, als hij al over de zeventig is, alleen een vriendin mee op bezoek, nadat ik hem gewaarschuwd heb “zich te gedragen en zijn handen thuis te houden”. Wellicht overbodig, waant waarschijnlijk vindt hij ze “te oud” of “te lelijk”.

Zakenman
Hij is zakenman die meerdere malen failliet gaat en denkt milionair te zijn als hij weer boven Jan is: Trumpiaanse grootheidswaan. Hij leeft altijd op grote voet en doet honderdduizend dingen tegelijk, waardoor er weinig van de grond komt. Zijn uitvindingen, waaronder een revolutionair waterfilter en een hydaulische cockpitsimulator krijgt hij nooit productierijp: anderen gaan met het idee en de opbrengsten aan de haal.

Boek en website
Gelukkig ben ik zijn buitenechtelijke liedesbaby, zijn jongste, zijn enig gestudeerde kind, dat nooit onder zijn kleinerende vaderschap geleden heeft. Als hij ernstig dementerend wordt, zorg ik voor hem en word voor het eerst geconfronteerd met zijn uitvergrote slechte eigenschappen. Overmij en deze man, vader en slachtoffer gaaat deze site. Mijn boek. gaat over de zorg voor hem in zijn laatste levensfasen en mijn gang naar de strafrechter als gevolg daarvan.